Historiek in een notendop

We zeggen en schrijven 1 oktober 1986.  De Zonnetuin werd ‘aangelegd’!

De toenmalige Inrichtende Macht van Mariawende besloot de school aan de Beeweg en de kleuterschool van Male te laten samensmelten tot één zelfstandige afdeling.

De kiem in de Beeweg lag echter zowat 40 jaar geleden.

Het bisdom Brugge verzocht de congregatie van de Zusters van Maria in Pittem een school te bouwen in de wijk Vossensteert – Ter Lo. Het zou een wijkafdeling worden van Mariawende in Sint-Kruis. In september 1962 startte zuster Mieke Devocht er met een eerste kleuterklas.

De kiem lag blijkbaar in goede aarde, want een jaar later werd begonnen met de uitbouw van de school. Er werd plaats gemaakt voor een eerste en een tweede leerjaar voor meisjes en jongens. Zuster Maria Dewitte was er plaatselijk verantwoordelijke. In 1964 werd de school officieel ingewijd. In september 1966 kreeg de school haar derde klas. In 1969 volgde een ingrijpende wijziging; alleen meisjes werden nog toegelaten tot de lagere afdeling. Deze ingreep werd niet op applaus onthaald door de ouders. Op hun herhaald aandringen werd de school in 1978 opnieuw gemengd.

Mevr. Christiane Vandewalle werd in september 1983 de nieuwe directeur in de centrumschool van Mariawende. Ze volgde er zuster Agnes Depreeuw op.

Het verhaal in Male begint, zo het kan, nog vroeger. Reeds van in 1926 zorgen de Zusters van Maria er voor onderwijs. Op het initiatief van Pastoor Beernaert en de edelmoedige steun van Baron Gillès de Pélichy wordt er een schooltje gebouwd met twee lagere klassen en een bewaarklas. Na enkele jaren wordt er nog een lokaal bijgebouwd. In 1952 bouwde men een noodkerk die na verloop van tijd zou kunnen omgebouwd worden tot aanvullende klaslokalen. De tijd bracht andere plannen mee. Door het openen van een afdeling van het college in de Vijversdreef vonden de jongens een nieuw onderkomen. De school naast de noodkerk was niet langer gemengd. Toen meende men dat een gemengde school een verouderd systeem was… De groene weiden omzoomd met knotwilgen waren een geschikt terrein voor de verkavelaars. In 1977 kocht de Congregatie er een stuk grond om er later een nieuwe school op te bouwen.

In november ’80 werden de lokalen aan de Raadsherenlaan plechtig geopend. Een aantal weken eerder, op 1 september 1980, werden de vijf kleuterklassen en twee lagere klassen in gebruik genomen. Het Instituut Mariawende had er een nieuwe wijkafdeling bij. Enkele jaren later verhuisden de twee lagere klassen naar de vestiging van het college. Van toen af liepen er enkel nog kleuters school in de Raadsherenlaan.

Bij het begin van het schooljaar 1986-1987 werd ‘De Zonnetuin’ boven de doopvont gehouden. Van toen af lopen de verhaallijnen samen; de wijkafdelingen aan de Beeweg en die van Male worden samen één school.

Ze werd een zelfstandige vestiging onder de koepel van Mariawende.

“De Zonnetuin” was geboren !                                                                                                

De kersverse directeur Carlos De Rock kwam aan het hoofd te staan van een ploeg (toen nog ploegje) jonge dynamische en creatieve leerkrachten. Samen met toegewijde oudercomités sloegen ze de eerste blanco bladzijde van dit verhaal open. ‘De kiem werd een tuin.’

Reeds in september 1987 was het leerlingenaantal  in de Beeweg gestegen zodat de graadsklas van het 1ste en 2de leerjaar kon gesplitst worden. Die nieuwe situatie bracht een eerste keer plaatsperikelen met zich mee. Er werd gebouwd.  In september 1988 werden een nieuw klaslokaal, een eetzaal, een keuken en een bergruimte in gebruik genomen. Het lint werd doorgeknipt en de sapjes vloeiden rijkelijk. Jaar op jaar vonden meer kinderen de weg naar onze schoolpoort in de Beeweg. We hadden weer af te rekenen met plaatsgebrek. Na veel wikken en wegen, werd er besloten om op de speelplaats een noodlokaaltje te zetten. ‘De container’ werd toen de thuishaven van het 5de leerjaar.

In september 1993 werd een totaal vernieuwd complex feestelijk ingehuldigd. De Inrichtende Macht had, geen volle twee jaar eerder, beslist om de school grondig aan te passen. Er werd gekozen voor een combinatie van verbouwing en nieuwbouw. De Zonnetuin in de Beeweg oogde door deze face-lift als een volwaardige basisschool. De lokalen langs de Maaibilk werden uitgebreid. Het gymzaaltje – refter –overdekte kleuterspeelplaats (en waarvoor diende het nog meer?) werd vakkundig en met grote middelen met de grond gelijk gemaakt. Luttele tijd later verrees er een heuse gymzaal en een polyvalente ruimte.

De voorgevel kreeg zijn opvallende ‘zonne’-look .

Met toeters en bellen, met vlaggen en wimpels en met een knallend vuurwerk lieten we iedereen merken hoe blij we waren!  Sindsdien hangt het devies ‘Kinderen, getuigen van onze hoop.’ als leidende gedachte in de hall.

Algauw bleek echter dat de schoolruimte toch weer te benepen was…

Het zesde leerjaar verbleef in het parochiezaaltje ‘Het Schuurtje’. De hall van de school werd ingericht als peuterklas. De refter deed dienst als klaslokaal.

De school werd nog eens in de steigers gezet.

Gedurende die laatste werken werd het pleintje voor de school ingepalmd. Er werd voor die tijd een chalet, Het Zonnehuis, neergepoot waarin de twee 4de klassen onderdak vonden. In februari ’98 startten de (laatste) bouwwerken. Enkele maanden later en heel wat krachttoeren verder, stapten de leerlingen hun nieuwe schooljaar en hun nieuwe klassen binnen. De zeven nieuwste klaslokalen werden boven het bestaande gebouw opgetrokken. Op 28 en 29 mei 1999 gooiden we onze deuren wagenwijd open voor een feestelijk openingsweekend. De diepzinnige woorden  ‘Kinderen, kiemkracht voor morgen ‘ kleurden de evocatie.

‘Het Schuurke’: de houten noodkerk van de (toenmalige) parochie Sint-Lutgardis, waar de school als christelijke gemeenschap zo vaak een bezinnende rustplaats vond, werd na inspectie van de dienst ‘Brandveiligheid’ door de stad afgekeurd voor verder gebruik. De vrijgekomen ruimte zou snel een nieuwe invulling krijgen. Op aanbeveling van de doorlichting, maar vooral om de kwaliteit van leven en leren te bewaren, bouwde het schoolbestuur er met eigen middelen (dus zonder een beroep te doen op DIGO)  ‘Het Zonnehuis’.  Deze polyvalente ruimte biedt heel wat extra kansen naar beweging en muzische activiteiten. Bovendien herbergt dit gebouw ook bijkomende ruimte voor  secretariaat en teamoverleg. Op 1 januari 2008 werd het Schuurke definitief gehuurd van Decanale Werken en wordt het gebruikt als refter, polyvalente ruimte en bureel voor de beleidsmedewerker.

Ondertussen stond het leven ook binnen de schoolpoort niet stil…
De Zonnetuinfamilie dikte inmiddels aan tot om en bij de 480 kinderen. Op onze speelplaats vonden de allerkleinsten daardoor soms moeilijk hun eigen stek tussen het actieve spelplezier van hun grotere broers en/of zussen. De nood naar extra speelruimte deed een beroep op heel wat creativiteit van het schoolbestuur en leidde tot een bijzonder inventieve ingreep: de oude fietsenstalling werd tot een overdekte kleuterspeelplaats omgebouwd en op plaatsen waar vrije bewegingsruimte niet optimaal werd benut, stallen de kinderen nu veilig en afgeschermd hun tweewielers.   Elke schooldag vinden we een veilige thuis in dit huis. Een huis met vele kamers waar het goed is om te toeven.  Een school met pit!

Een opsomming maken van mensen die ook hun steentje (let op de woordspeling !) bijdroegen aan de ontplooiing en de uitbouw van onze school, is een onbegonnen werk. Op geen enkel moment van onze vaart, vergaten we de ouders en de mensen van de oudercomité die ons telkens opnieuw dat vertrouwen gaven. Nooit verloren we onze kostbare parels uit het oog. We leefden pas doordat we op weg waren met kinderen. In gans deze geschiedenis speelden de Congregatie van de Zusters van Maria en de leden van het schoolbestuur sleutelrollen. Ze waren steeds de aandachtigste toeschouwers van ons stuk.

In de wijkafdeling Raadsherenlaan bleef de accommodatie perfect. Voldoende kleuters voor voldoende lokalen. Bovendien werd, en dit door medewerking van het stadsbestuur, een nieuw speelplein aangelegd rond de school. Meer zelfs, in het voorjaar van 2007 werd een verouderd en kalend bebost deel van de kleuterspeelplaats gerooid, wegens de gevaarlijke dennenbomen. Het perceel van 1500 m² werd opnieuw aangelegd: de educatieve tuin was geboren! Een educatieve tuin met een poel, compostbakken, kippenhok, observatiewand, openluchtklas, boomgaard, kabouterpad, insectenhotel, labyrint en bewegingsmodulen. Opnieuw werd financiering gezocht en gevonden: de provincie, Cera, ministerie van landbouw, dynamo², de oudercomité en uiteraard het schoolbestuur zorgden voor de nodige fondsen. De educatieve tuin bezorgde de school het tweede MOS-logo én het werd bekroond met de prijs ‘Droom je school’ van Klasse.

In september 2011 werd, door herstructurering binnen de scholengemeenschap, de wijkafdeling Raadsherenlaan samengevoegd met de lagere afdeling van Olva. Een nieuwe school was geboren: VBS Kantelberg. Deze nieuwe school valt onder hetzelfde schoolbestuur als onze Zonnetuin en behoort eveneens tot de scholengemeenschap ’t Rycke Velt.

Eind december 2011 ging directeur Carlos De Rock met pensioen, de fakkel werd doorgegeven aan mevrouw Nathalie Clerckx.

Onder haar bewind ging de school een nieuw digitaal tijdperk in. Een nieuwe website, digitale borden in elke klas, digitalisering van leerkrachtenadministratie en een actuele facebookpagina.

Met het jaarthema “een beregoed jaar” werd het derde MOS-logo binnengehaald.

Ook de infrastructuur werd grondig opgefrist. Zo kregen de benedengangen een nieuw likje verf en werden de kleuterklassen gereorganiseerd. De kers op  de taart was de realisatie van een nieuwe attractieve speelplaats, die officieel werd geopend door schepen Franky Demon op woensdag 23 oktober 2013.

In 2017 werd er geïnvesteerd in nieuwe zuinige ledverlichting en akoestische panelen aan het plafond in de gymzaal.

In 2019 werd het huis in Ter Lo 71 aangekocht door de school om later nog te verbouwen tot administratief gebouw.

Wellicht kun je jouw eigen levenslijntje in de Zonnetuin doen samenvallen met een stukje uit deze geschiedenis. Tussen deze opsomming van feiten ligt ‘la petite histoire’. De grote en kleine momenten in de klas, de anekdotes en de vele verhalen mag je er zelf bij vertellen.